ئاڤا جەلال

ڕۆمانی (بەرەو ڕێگەی درەوشانەوە) ڕۆمانێکی تابڵێی قوڵ و جوان و پڕ مانایە بەجۆرێک لە کۆتایدا ئارمیەکی سەیرت پێدەبەخشێت.
نوسەر لەچەندین جێگادا دەتخاتە دۆخێکی قوڵ و تایبەتەوە
دەربارەی ژیان و دونیا و مرۆڤ کە چەندین پرسیارت لەلا دروست دەبێت. بە بڕوای من، ڕۆمانەکە دەربارەی گەڕانە بەدوای هەقیقەتدا، کە نوسەر جەخت لەسەر ئەوە دەکات مرۆڤ چۆن بەشە وون بووەکەی خۆی بدۆزێتەوە. واتە بەجۆرێکی تر ئاشت بوونەوە لەگەڵ خودی خۆتدا، لەگەڵ ئەو سروشتە ڕاستەقینەی لەناخیدایە و مرۆڤ بەهۆی زەمەن و ڕۆژگارەوە لەیادیکردووە و لەدەرەوەی ناخی خۆی بەدوایدا دەگەڕێت و هەوڵ دەدات ئەو بەشە وون بووەی بدۆزێتەوە هەر وەک نوسەر لە کۆتاییەکاندا ئەو هەقیقەتە دەڵێت: ‘من خانمی ئەبەدی تۆم. من هەمیشە لەگەڵ تۆدا بووم و هەرگیز لێت جوودا نەبوومەتەوە. ئەوە وێنە وەهمیەکانی ناو مێشک و بیرکردنەوەی خۆت بوون، کە پێت وابوو ئێمە دابڕاوین. ئەوە ئیگۆکەت بوو، کە وەکوو دیوارێک نەیدەهێشت بمبینیت. کە ئێستا تۆیەک لەئارادا نەماوە، ببینە، کە من و تۆ هەر یەکین. هەر لەشێک نێر و مێیەکی تێدایە.

هیچ نێر و مێیەک بە تەنها خاوەنی یەک جەستە نین. تۆ زۆر بەدوای مندا گەڕایت، ئەوەتا خۆتت دۆزییەوە. بەدوای خۆتدا گەڕایت، هەتا منت دۆزییەوە. لە دۆزینەوەی خۆتدا منت بینی و لە دۆزینەوەی منیشدا بە خۆت گەیشتیت. ڕێگەکەت سەخت و دژوار بوو. تۆ تاڵێک دووکەڵ بوویت لەنێوان وەهم و حەقیقەتدا. هەموو لەشێک بەدوای وون بووەکەی خۆیدا دەگەڕێت، وەک چۆن گوڵ بەدوای بەهاردا دەگەڕێت. من گشتی تۆم و تۆش ئەستێرەیەکی لەفەزای مندا. من هەرگیز لەدەرەوەی تۆدا نەبووم. تۆ دەرەوە بۆ من دەگەڕایت، لەکاتێکدا من سەرم لەسەر شانەکانت بوو. تۆ وەرزەکان بۆ من دەگەڕایت لە کاتێکدا دەستەکانی هاوینم لەسەر دڵی زستانت بوو.‘